Po odkryciu leptyny hormon był przygotowywany w laboratorium i wstrzykiwany otyłym myszom, które nie były otyłe genetycznie, lecz z powodu stosowania tak zwanej „diety stołówkowej”. Większość myszy i szczurów karmi się całkowicie pozbawionymi smaku pigułkami, przygotowanymi ze zbóż i rafinowanego cukru z dodatkiem witamin i minerałów, co nazywamy „żarciem”. Wygląda ono jak karma dla psów, a jeśli masz wybrednego pod względem jedzenia pupilka, wiesz, że karmę trzeba od czasu do czasu czymś przystroić, by wyglądała apetycznie. Gdy naukowcy dokładają do karmy czekoladowe ciasteczka, masło orzechowe lub tłuste mięso, myszy uwijają się przy posiłku. Jedzą tak dużo, że stają się tak grube jak genetycznie otyłe myszy.
Kiedy wstrzyknięto leptynę przekarmionym myszom stosującym dietę stołówkową, one również chudły. Leptyna oddziałuje na ośrodek łaknienia w mózgu, obniżając chęć jedzenia, a u myszy zwiększa aktywność fizyczną. Dla Amgen, biotechnologicznej firmy farmaceutycznej z Thousand Oaks w Kalifornii, było to dostatecznym dowodem, by wyłożyć 20 milionów dolarów na licencję na produkcję leptyny jako leku na otyłość.
